PRÁCTICA 2

 MURADO, ENTRE O XORNALISMO E  A LITERATURA

Debuxo 1.

Moitos dos libros publicados por Miguel Anxo Murado foron criticados por personaxes como Rosa Meneses, xornalista do diario El mundo, entre outros, mais "Fin de século en Palestina" lévase a palma. Xornalistas, escritores... moitos foron os que deron a súa opinión sobre este magnífico libro, de vivienzas persoais, no que o autor conclúe que "A violencia é una fe".   Nos seus libros quere <<demostrar que no podemos defender las decisiones del presente con argumentos del pasado por la sencilla razón de que la historia no puede proporcionarnos ninguna certeza, porque sus bases son demasiado débiles e inestables>> ( Herrero, 2014) << Murado prefiere llevar nuestra atención hacia otros factores menos obvios, pero mucho más decisivos a la hora de deformar nuestra conciencia histórica>>(art. cit)

 Begoña Piña afirmou, na revista mensual "Qué leer" no 2008, que Miguel Anxo Murado é quen da voz a todas esas personas coas que conviviú, aos palestinos que tanto sufren.  En periódicos como  el ABC, versión digital, también se hace mención a nuestro autor y obras como su último ensayo " Outra idea de Galicia". En el artículo resaltan que  <<Su desmitificación alcanza al significado de restos arqueológicos>>   aunque, no todo el bueno, el periodista afirma que le   <<Habría gustado que aplicara su fino análisis al nacionalismo periférico>> (García Cárcel 2013)

 Miguel Anxo Murado é un claro exemplo do híbrido xornalismo- literatura. O xornalismo e a literatura con xéneros diferentes pero sinónimos, e tamén así o entende o noso protagonita. Miguel Anxo, asegura non entender o xornalismo sen a literatura, e a literatura sen o xornalismo. A nosa figura comezou aos 14 anos a escibir, e aos 17 publica o seu primeiro libro. Deu os seus primeiros pasos no mundo da literatura como novelista de ficción, mais asegura que este xénero é moi solitario e escuro. Non existe contacto algún coa realidade, o que si ocorre no xornalismo. Como guionista que tamén é, Murado considera que todo o que implica comunicar, contar algo aos demais, está íntimamente relacionado, o xeito de contalo é secundario.

Debuxo 2.

Non obstante, o escritor considera que ambos ámbitos deben de parender un de outro.  A literatura debería intentar comunicar máis ao lector, e o xornalimso debe amar máis as palabras. Moitas veces creemos que o máis bonito, o más estético está no complicado, no retorcido...mais é todo o contrario. <<A linguaxe sencilla, é a ideal>> afirma Murado. Sen dúbida, tamén resalta alguna diferencia entre estes xéneros, como é o caso da inmediatez. O xornalismo é inmediato, se algo ocorre, se quero contar algo...podo facelo aquí e agora, algo que cautiva ao noso entrevistado. Na literatura, eso non ocorre. En resumo, para Miguel Anxo Murado o xornalimo e a literatura son ámbitos diferentes, pero dependentes, e nos que ainda hai que aprender moito un de outro.

FONTES:

-Herrero,Javier "La falsa Tizona, el falso Don Pelayo"Elpaís.com 9 de enero del 2014  <http://blogs.elpais.com/historias/2014/01/espa%C3%B1a-sin-tizona-y-don-pelayo.html>   [Consulta: 10 de octubre de 2014]

-Grupo lengua de trapo [en liña]< http://www.lenguadetrapo.com/libro.php?sec=DE&item=238 >

-Piña, Begoña  <Que leer>[en liña]< http://dialnet.unirioja.es/servlet/ejemplar?codigo=209146 >

-Cárcel García, Ricardo.  <Miguel- Anxo Murado, sobre la invención de nuestro pasado> ABC,(Madrid) (21.11.2013), 25.

-Entrevista a Miguel Anxo Murado (28 de Setembro de 2014)

FONTES DEBUXOS:

Debuxo 1:

Colaboradores de Comunepersoal. Comunepersoal.wordpress [en liña]https://comunepersoal.wordpress.com/author/titorizado2c/page/2/ [consulta: 8 outubro 2014 ]

Debuxo 2:
FERIA FLORES, almikar.Bedincuba.com [en liña] http://www.bedincuba.com/amilkar/amilkar_obras_libros_18.htm [consulta : 8 outubro 2014]